1ـ حرکت ابرها: ابتدا ابرها با نیروی باد به حركت در می آیند، قطعه های پراكنده و كوچك كه كومولوس نام دارند با نیروی باد به یكدیگر فشرده شده و در یك منطقه تجمع می یابند و ابرهای كومولونیموس را می سازند.
2- اتصال: ابرهای كوچكتر به یكدیگر متصل و ابرهای بزرگتر را تشكیل می دهند.
3ـ تراكم و انبوه شدن: وقتی ابرهای كوچكتر به هم می پیوندند و ابرهای بزرگتر را می سازند در ابرهای بزرگ حركت و رشد عمودی به سمت بالا صورت گرفته كه این پدیده در مركز ابرها بیشتر از لبه ها و كناره های آن رخ می دهد و بعد از این رشد رو به بالا موجب كشیده شدن توده ابر به بالا و رسیدن به ناحیه سردتر اتمسفر (جو) كه محل تشكیل قطره های آب و تگرگ است می شود. و قطره های آب و تگرگ، بزرگتر و سنگین تر شده و حركت رو به بالای آنها متوقف می شود و به صورت قطره های باران و تگرگ فرود میآیند.
هواشناسان تنها در دهه های اخیر با كمك وسایل پیشرفته مانند هواپیما، ماهواره، كامپیوتر، بالون و ...... به مطالعه بادها، جهت آنها و اندازه گیری رطوبت، تغییرات آن رطوبت، تعیین سطح فشار اتمسفر، تغییرات آن پرداخته و به جزئیات شكل گیری ابرها و ساختمان و نحوه عمل ابرها پی برده اند.
ابرهای کومولونیمبوس نام نوعی از ابرها است که بلند و متراکم میباشد و همرا با صاعقه بوده و قبل از طوفان ظاهر میگردند. این ابرها از تودههای بزرگ و انبوه ابر که به شکل برج عظیمی است، تشکیل میگردند. کومولونیمبوس از دو واژه لاتین کومولوس به معنای انباشته و نیمبوس به معنای باران ساخته شده است. این ابرها میتوانند به تنهایی، و یا در کنار یک جبهه هوای سرد در آسمان ظاهر شوند.
هواشناسان دریافته اند كه ابرهای كومولونیمبوس كه حامل تگرگ هستند تا ارتفاع 2000 الی 16000 متر می رسند و شبیه رشته كوههایی می باشند. در كتب هوا شناسی گفته شده همین كه تگرگ از قسمت سرد و یخچالی ابر فرو می ریزد یعنی همان جایی كه بلورهای یخ در آن تشكیل می شود، ابرها باردار می شوند و قطره های آب با تگرگ به هم برخورد كرده یخ می زنند و باقی مانده گرمای خود را از دست می دهند. سطح تگرگ گرمتر از اطراف خود بلور است. وقتی تگرگ با بلور یخ مجاور و مماس می شود یك پدیده مهم رخ می دهد. كلاً الكترونها همیشه از ناحیه سردتر به نقطه گرمتر حركت می كند. در همین حال وقتی قطره های خیلی سرد و یخ زده در تماس با یك دانه تگرگ قرار می گیرند همین پدیده رخ می دهد و از این رو تگرگها بار منفی گرفته و قطرات بسیار سرد یخ بار مثبت می گیرند و در برخورد با تگرگ خرد و متلاشی می شوند حال ذرات خرده شده یخ سبكتر شده و به لایه های بالایی ابر صعود می كنند و تگرگ با بار منفی باقی مانده و در لایه های زیرین و بستر ابر قرار می گیرد. بنابراین لایه های زیرین ابر كلاً دارای بار منفی بوده و سپس این بار منفی به صورت برق به زمین تخلیه می گردد. نتیجه می گیریم كه تگرگ نقش مهمی در تولید و ایجاد برق دارد.
این اطلاعات در سالهای اخیر بدست آمده است و اصولاً تا سال 1600 بعد از میلاد نظرات ارسطو در هواشناسی مطرح و غالب بوده است، مثلاً او معتقد بود كه اتمسفر دارای دو نوع هوا است، هوای مرطوب و هوای خشك و رعد صدای حاصل از برخورد هوای خشك با ابرهای مجاور را می دانست و برق و نور را حاصل از شعله ور شدن و سوختن هوای خشك با شعله ضعیف و نازك تعریف می كرد و اینها عقاید هواشناسی بود كه در 1400 سال پیش یعنی زمان نزول قرآن مطرح و غالب بود.
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1